น้ำตาครั้งนี้ไหลเพราะเขามาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วหรอเจน

ใครสักคนปลอบฉันอย่าไปเพ้อกับรักครั้งนั้น
ใครคนนั้นคิดว่าฉันไม่เคยลืมเขา
คนคนนั้นที่เขาคิดว่าฉัน เห็นแก่ตัว
เห็นคนคนนั้นเป็นตัวสำรองไว้แก้ขัดเวลาเหงา
แล้วใครสักคน ใครคนนั้น คนคนนั้น
จะรู้บอกไหมว่า เขา คนที่คอยทำร้ายฉัน
มันคือใครสักคน ใครคนนั้น คนคนนั้น
แล้วเขาจะรู้ไหมว่า สิ่งที่ฉันกำลังเพ้อไปคือเขา
แล้วเขาจะรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่ลืมเขา เพราะเขาคนนั้นอยู้หน้าฉัน
แล้วเขาจะรู้ไหมว่าฉันอึกอัดและน้อยใจแค่ไหน
อือ ฉันผิดเองแหละ

อยากจะร้องไห้ก้เสียดายครีมที่หน้า แต่จะอัดอั้นต่อไปคงไม่ไหว การะกระทำที่ไม่ต่างอะไรจากการบอกลา เห้ออ ฉันก็ทำถูกแล้ววมันควรจบแบบนี้ตั้งนานแล้วเพราะรักของเรามีแต่น้ำตา วันนี้สองเราก็ควรบอกลากันไป
เฝ้าบอกตัวเองทุกวัน ที่มีกันอยู่เคียงกาย
ท่ามกลางผุ้คน มากมาย หลากหลาย
เราสองกลับกลายเป็นอื่น แต่ต้องขืนฝืนใจจะร่ำลา
มันไม่สำคัญถ้าใครจะบอกลา เมื่อถึงเวลา(จะฉันหรือเธอ)
แต่ที่สำคัญมีเพียงเรื่องเดียว เรื่องที่หัวใจสองเราจมปลัก
อยู่กับรักที่มีแต่น้ำตา
วันนี้สองเราก็ควรบอกลากันไป ในวันอากาศที่ดีที่เราควรเลิกรา
ก่อนบรรยากาศดีดีที่ไม่ควรกลับมา
ก่อนที่ฉันจะกลัวและไม่กล้า ไม่กล้าบอกลา

ตัวอักษรที่พิมขึ้นมาได้ผ่านระบบสมองหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่ความเคยชิน :)

สวัสดีวันวาเลนไทน์

ถ้าเสียความรู้สึกกับคำพูดของใครหลายๆคนที่คอย ย้ำๆในวันเดียวกัน ความรู้สึกมันก้ยังคั่งค้างถ้าอยากทำสิ่งไหนให้ใครแค่ไหน แต่ถ้าเขาไม่ได้เรียกร้องต้องการจากฉัน แต่ไปเรียกร้องกับคนอื่น ก็โปรดเข้าใจว่าฉันแค่อยากทำในสิ่งที่เขาเรียกร้องไม่ใช่มีใครมายัดเหยียดให้ฉัน