อยากจะร้องไห้ก้เสียดายครีมที่หน้า แต่จะอัดอั้นต่อไปคงไม่ไหว การะกระทำที่ไม่ต่างอะไรจากการบอกลา เห้ออ ฉันก็ทำถูกแล้ววมันควรจบแบบนี้ตั้งนานแล้วเพราะรักของเรามีแต่น้ำตา วันนี้สองเราก็ควรบอกลากันไป
เฝ้าบอกตัวเองทุกวัน ที่มีกันอยู่เคียงกาย
ท่ามกลางผุ้คน มากมาย หลากหลาย
เราสองกลับกลายเป็นอื่น แต่ต้องขืนฝืนใจจะร่ำลา
มันไม่สำคัญถ้าใครจะบอกลา เมื่อถึงเวลา(จะฉันหรือเธอ)
แต่ที่สำคัญมีเพียงเรื่องเดียว เรื่องที่หัวใจสองเราจมปลัก
อยู่กับรักที่มีแต่น้ำตา
วันนี้สองเราก็ควรบอกลากันไป ในวันอากาศที่ดีที่เราควรเลิกรา
ก่อนบรรยากาศดีดีที่ไม่ควรกลับมา
ก่อนที่ฉันจะกลัวและไม่กล้า ไม่กล้าบอกลา

ตัวอักษรที่พิมขึ้นมาได้ผ่านระบบสมองหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่ความเคยชิน :)