เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้
ที่จำได้ดีคือฉันมีเพียงเธอ แม้นานสักแค่ไหน

เธออยู่ที่ใดยังรักกันไหม ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันนั้นยังไม่เปลี่ยนใจ
ยังอยู่ตรงนี้ถึงแม้จะเหงาและเดียวดาย

ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม

เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉัน ฉันห้ามไม่ได้
แต่ฉันจะมีชีวิตเพื่อรอเธอ แม้วันสุดท้าย

เกิดมาได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน ทำให้รู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน
จะอยู่ตรงนี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เหลือใคร

ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม

จะรอแค่เธอถึงแม้ใครหาว่างมงาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไรยังมีเพียงเธอ (ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ)
ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะรักเธอ
มันเป็นแบบนี้จริงๆน่ะ เหอๆ

หยอด หยอด หยอด เข้าไปเพื่อความสะใจ?

ฉันพึ่งเข้าใจวันนี้

ฉันไม่รู้ว่าโลกใบนี้มีคนเยอะมากแค่ไหน
แต่ฉันแค่อยากให้เธอมองเห็นฉันบ้าง
เพราะโลกหมุนเหรอเธอเลยมองไม่เห็นฉัน
แต่ทำไมน่ะฉันยังเห็นเธออยู่
ฉันยังรอเธออยู่
ทำไมน่ะ ทำไม
ถ้าคนน้อยเธอยังจะเห็นฉันไหม
ฉันรู้สึกผิดเหลือเกิน ฉันขอโทษ
ดีที่แกไม่หวังอะไร

ใจของคน อยู่ที่อารมณ์ของตนเองในบางเวลา
เหมือนกับฉันวันไหนนึกอยากลบอะไรก็ลบ นึกอยากกลับมาเล่นใหม่ก็เล่น
แต่การกระทำบางอย่างถึงจะกระทำลงไปแล้วแต่มันก็
เหมือนกับหลอกตัวเองว่าเราลืมได้ทั้งๆ ที่ยังคิดถึงมันอยู่เสมอ
มีเพียงสายตาที่ใช้มอง มองไปยังภาพเก่าๆมองไปยังการกระทำที่เปลี่ยนแปลงไป
กระทำทุกอย่าง เพื่อเพียง การประชด
เรียกร้องความสนใจ โดยที่ถือเอาความคิดของเราเป็นใหญ่
ต้องการประชดเพื่อให้ใครบางคนสนใจบ้าง แต่กลับกลายเหมือนเราไปผลักไส
ทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย เรา ต้องการขนาดไหนตอนนี้ได้เพียงแค่มองเท่านั้น
การประชดบางอย่างมันอาจเผลอไปสนิทกับใคร จนบางคน โง่ งี่เง่า(555)
เข้าใจผิด บางสิ่งที่เรายืมมาก็ต้องคืนเขาไป ส่วนสิ่งที่เคยอยู่กับเรา
ก็จากไป สุดท้ายก็เหลือเพียงตัวฉันที่ทุกวันนั่ง บ่นแต่เหงาๆ
มีมากมายหลายคนที่ฉันเข้าไปทัก ไปปากหมาใส่เขาไว้เยอะก็ต้องขอโทษด้วย
เพราะฉันเหงา เลยอยากกวนตีนใครไปวันๆ แต่เธอคนเดียวอยากทักแทบบ้าก็ได้เพียงแต่มอง
บอกคนอื่นว่าตัดเธอไป แต่มันก็เป็นเพียงแค่หลอกตัวเองเท่านั้นแหละ
ทำไมฉันอนดึก เพราะอะไรรู้ไหม เพราะหวังว่าเธอจะเห็นฉันบ้าง
เหมือนฉํนทำผิด ฉันขอให้ใครหลายๆคนอยู่เป็นเพื่อนกับฉันก่อน แต่เขาก็รอไม่ไหวหรอก
แต่ทำไมฉันนั่งรอได้ทุกคืนน่ะ เหลือเพียงแต่ฉันนั่งนึกถึงวันเก่าๆ
สวัสดี บาย ฝันดี ฉันคิดถึงมัน
เพียงคำไม่กี่คำที่ใครนึกว่ามันคือความเคยชินของคน แต่ทำไมฉันรู้สึกดีกับคำเหล่านั้นจังเลยน่ะ
มัน สับสน มันเต็มอยู่ในหัวอธิบายออกมาไม่ถูก อยากไปเธอมาใส่ใจฉันบ้าง
มีใครหลายๆคนเขาอยู่เป็นเพื่อนฉํัน เขาคอยถามฉันเสมอ
ฉันก็ขอขอบคุณความหวังดี ที่ปนอยู่กับความกวนส้นตีน
ขอโทษที่งี่เง่าใส่ ขอโทษเวลาโมโหใครก็ไประบายกับใครหลายคน
โดยลืมไปว่า เขาไม่ใช่โถส้วม
เลยสุดท้ายก็ต้องมาระบายกับบลอก