ขอร้องว่าอย่ามาปั่นหัวกัน~~
แค่นี้ก็ลำบากใจพอแล้ว

ภูเขายังผุกร่อน
เหล็กเมื่อโดนความร้อนยังละลาย
หินทุบแล้วยังแตก
ต่อให้เข้มแข็งทนทานแค่ไหน มันก็ผุกร่อน ละลาย แตกสลายได้

ควรลุ้นหรือควรลืม?

ตัวเอง อยู่กับตัวเองให้เป็น
น้ำตา เช็ดมันให้เป็น
กอด ให้ความอบอุ่นจากกอดของตัวเองให้เป็น
ความรัก ให้ตัวเองให้เป็น
จิตใจ เข้มแข็งให้เป็น
เหมือนฉันตอนนี้ ที่รู้จักรัก และยอมรับมันให้เป็น
สิ่งที่ไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่ มันจะผ่านพ้นไป เข้มแข็งเข้าไว้เจนแกเข้มแข็งเข้าไว้
แกข้ามมันไป แกข้ามมัน และแกจะมีความสุข
แกต้องเปิดไฟในความคิด อย่าปิดไฟอยู่กับความเศร้า
มันไม่ได้อยู่กับเราทั้งชีวิต แต่มันมีมาให้เราได้เรียนรู้เท่านั้น
รู้ให้รัก รู้ให้รอ รู้ให้ยอมรับ รู้ว่าต้องละทิ้ง
ปล่อยความรู้สึกนั้นไป มองเขาที่ว่าเขามีความสุข
อย่าไปอิจฉา อยากจะได้เขาคืนมา เขาไมใช่ของๆเรา
ยอมรับมันจบที่คืนนี้ นอนหลับตา
และเริ่มต้นใหม่กับวันพรุ่งนี้ เจนแกร้องไห้มามากพอแล้วแค่นี้พอแล้ว
จบแค่คืนนี้ แกต้องเข้มแข็งสิเจน!!

แค่เพื่อนฉันก็ขอบคุณ

อยากกอด กอดใครสักคนสบตกที่หน้าอกขอลคนคนนั้น
แล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมากอดแน่น แน่นไม่ให้ครคนนั้นไปไหน
ทำไม ทำไมมันเสียใจกว่าทุกทีทำไม
ฉันต้องลุกขึ้น แต่ตอนนี้ลุกขึ้นไม่ไหวจริงๆ

ลืมตาขึ้นมาทุกอย่างมืดมิด ฉันมองไม่เห็นสิ่งใดเลย
ฉันหลับตาลงและตกอยู่ในความเศร้าอีกครั้ง กับเรื่องที่พึ่งผ่านพ้นมา
ฉันเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้แต่ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
อยู่ดีๆ รู้สึกเหมือนมีใครสักคนเปิดไฟฉันจึงลืมตาฉันเหนมีกลุ่มคนกลุ่มนึง
มีเสียงนึงในกลุ่มนั้น พูดว่า "ไม่เปนไรมึงยังมีกู"

ฉันช้าไปช้าไปช้าไป เธอไม่รอฉัน
ฉันช้าไป

ฉันขอโทษ
ฉันไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่เข้าใจฉันเอง

ต่อจากนี้มันจะมีอีกรึเปล่าความปลอบโยนฉันยังจะได้รับมันอยู่รึเปล่า
ตอนนี้ฉันต้องการมัน ต้องการมัน

เศษของเธอให้ฉันมาฉันจะเป็นคนประกอบมันเองแบ่งมาให้ฉันบ้างได้รึเปล่าทั้งๆที่พูดอยู่ตลอดว่า
เวลานั้นสำคัญแต่ฉันก็เป็นคนปล่อยมันไปเองทำไม ทำไม ทำไมพึ่งมาเข้าใจเอาตอนนี้มันจะสายไปรึเปล่าทำไมต้องลังเล
ในเมื่อฉันตัดใครสักคนไปแล้วในเมื่อฉันตั้งใจทุ่มเทเต็มที่ คิดกับตัวเองหลายครั้งพึ่งมาถามเอาตอนวันที่สายไปมัน
สมควรแล้วหรอ หรือว่าฉันต้องตัดเธอไปอีกคนนี้ฉันชอบเธอจริงๆหรือเป็นเพียงความรู้สึกที่ตัวเองสร้างขึ้นมา อยากจะลบมันไป
แต่ถ้าตอนนี้ฉันไม่มีใครฉันก็ไม่สามารถลบเธออกไปจากความรู้สึกของฉันได้ อยากให้เธอรับรู้บ้าง ขอร้องเธออย่า โง่:

เราห่างกันนานไปมันเลยอาจะจูนกันไม่ติด
เสียใจน่ะมันร่วงลงมา ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
อุส่าคิดว่าจะไม่สับสน อุส่าคิดว่าจะทุ่มเทมัน
แต่ทำไมทำไมน่ะ มันไม่เป็นอย่างที่คิด

ในวันที่ห่างกันไป มีใครหรือยัง
ชักไม่สนุกอ้ากกกก
ทำไมว้ะๆๆๆ
ทำไมแม่งโง่จังว่ะ
โว้วววววววววววววววว